دفترچه ی کهنه ی من طاقت رفتنت نداشت

                                                     بغض گلمو پاره کرد، صدای تازه ای نداشت

دفترچه ی کهنه ی من برگه ی تازه ای نداشت

                                              درسته که دلش شکست ولی بازم گله نداشت

دفترچه ی کهنه طاقت دوریتو نداشت

                                            رفتو یه گوشه ای نشست طاقت دیدن رو نداشت

دفترچه ی کهنه من قلب تپنده ای نداشت

                                           برگ خودش رو پاره کرد ، جای قدم های تو کاشت

دفترچه ی کهنه من تصویری از شکل تو بود

                                               خط خطی های دست من به یاد چشمانه تو بود

دفترچه ی  کهنه من نقش قشنگ کوچه بود

                                                       صدای مهربون عشق میون سیمای تو بود

دفترچه ی  کهنه من قطر ه ی اشکای تو بود

                                                   چکیدو خاطراتمو با خودش تا آخر دنیا کشوند

برای خریدن عشق هرکس هرچه که داشت آورد

دیوانه هیچ نداشتوگریست

گمان کردند چون هیچ ندارد میگرید

اما هیچ کس ندانست که قیمت عشق اشک است

کاش میشد هیچکس تنها نبود

کاش میشد دیدنت رویا نبود

گفته بودی باتو میمانم ولی

رفتی و گفتی که اینجا جا نبود

سالیان سال تنها مانده ام

شاید این رفتن سزای من نبود

من دعا کردم برای بازگشت

دستهای تو ولی بالا نبود

باز هم گفتی که فردا میرسی

کاش روز دیدنت فردا نبود ...

با شمایم نشنیدید ؟ جوابم بدهید

زرد است كه لبريز حقايق شده است

تلخ است كه با درد موافق شده است

شاعر نشدي وگرنه مي فهميدي

پاييز بهاريست كه عاشق شده است

باز باران !
نه نگو یید با ترانه !
می سرایم این ترانه جور دیگر :

باز باران بی ترانه
دانه دانه
میخورد بر بام خانه
یادم آید روز باران ...

پا به پای بغض سنگین
تلخ و غمگین
دل شکسته
اشک ریزان
عاشقی سر خورده بودم
میدریدم قلب خود را
دور میگشتی تو از من
با دو چشم خیس و گریان .
میشنیدم از دل خود
این نوای کودکانه
پر بهانه
زود بر گردی به خانه .
یادت آید ؟
هستی من !
آن دل تو جار میزد
این ترانه
باز باران ،
باز میگردم به خانه ...

در حنجره‌ام شور صدا نیست رفیق

یک لحظه دلم ز غم جدا نیست رفیق

بگذار که قصه را به پایان ببرم

آخر غم من یکی دو تا نیست رفیق . . .

زندگی آرام است، مثل آرامش یک خواب بلند.

زندگی شیرین است، مثل شیرینی یک روز قشنگ.

زندگی رویایی است، مثل رویای ِیکی کودک ناز.

زندگی زیبایی است، مثل زیبایی یک غنچه ی باز.

زندگی تک تک این ساعتهاست، زندگی چرخش این عقربه هاست،

زندگی راز دل مادر من. زندگی پینه ی دست پدر است، زندگی مثل زمان در گذر…

تو آن فرشته ای که وقتی در فصل بهار راه می روی ، برگ درختان

انتظار پاییز را می کشند تا جای پاهایت را بوسه بزنند

ای نامت از دل و جان ، در همه جا به هر زبان جاری است

عطر پاک نفست ، سبز و رها از آسمان جاری است

نور یادت همه شب ، در دل ما چو کهکشان جاری است

تو نسیم خوش نفسی ، من کویر خار و خسم

به عشق همیشگی توست

گر من شاعرم شعرم تو هستی

اگر من عاشقم ، عشقم تو هستی

اگر من یک کتاب کهنه هستم

بدان زیبا ترین برگش تو هستی

در زدم او گفت جانم کیستی؟

گفتمش تو عاشق من نیستی؟

گفت نه، اما ببینم تا به کی٬

پشت این در منتظر می ایستی؟

 عمری به دنبالت کشاندی…

سرنجامم به خاکستر نشاندی…

ربودی دفتر دل را و افسوس…

که سطری هم از این دفتر نخواندی

دیروز تمام خاطرات با تو بودن را دور ریختم…

امروز هر چه مینمیگم دوستت دارم

نمیگم عاشقتم

میگم دیونتم كه اگه یه روز ناراحتت كردم بگی بیخیال دیونست

گردم خودم را پیدا نمی کنم

زندگی زیباست زشتی‌های آن تقصیر ماست، در مسیرش هرچه نازیباست آن تدبیر ماست! زندگی آب روانی است روان می‌گذرد… آنچه تقدیر من و توست همان می‌گذرد

آنجا که تویی ، رهگذری نیست مرا
جز دوری تو غم دیگری نیست مرا
خواهم که به جانبت پرواز کنم
حیف است که هیچ بال و پری نیست مر

عشق اینه که دعات کنن
نبینی نگاهت کنن ، ندونی و یادت کنن

چه دعایی کنمت بهتر از این
خنده ات از ته دل
گریه ات از سر شوق

گرچه ما خوابیده اندر سایه ایم
در رفاقت تا قیامت پایه ایم

چه قدر فاصله اینجاست بین آدمها
چه قدر عاطفه تنهاست بین آدمها
کسی به حال شقایق دلش نمی سوزه
و او هنوز شکوفاست بین آدمها

از دوستت دارم نوشتم ؛ پاره کردی
احساس زیبای مرا آواره کردی
گفتم بدون شاه عشقت کیش و ماتم
ماتم چطور این عاشقی‌ را چاره کردی ؟؟؟

باران همیشه می بارد، اما مردم ستاره را بیشتر دوست دارند.
 نامردیست آن همه اشک را به یک چشمک فروختن

دلم برای کسی تنگ است که دل تنگ است…